De hogere regionen van het onderwijs werden de laatste decennia onmiskenbaar gedomineerd door de linkerflank van CDA en PvdA, ook wel de ‘pedagogische Khmer’ genoemd.

Deze bureaucratische elite wist niet alleen een groeiend deel van de publieke middelen naar zich toe te trekken, maar verschoof binnen het curriculum ook nog eens de nadruk op kennis van concrete vakgebieden richting meer ‘maatschappelijk’ en pedagogisch-didactisch. Zo bleef minder geld over voor het onderwijs zelf en dit moest dus steeds strakker ‘gemanaged’ worden, waardoor veel goede docenten uiteindelijk afhaakten en allerlei half afgeronde ministeriële mega-projecten in chaos verzandden.

Inmiddels staan wegens tekorten 16-jarige scholieren voor de klas en scoort de helft van de PABO-studenten op de Cito-toets onvoldoendes voor zowel ‘rekenen’ als ‘taal’.

In een poging het kwaliteitsverlies tijdelijk af te remmen snoept minister Marja van Bijsterveldt scholieren een week zomervakantie af middels een hernieuwde poging de 1040 uren (“ophok”)norm in te voeren. Niet alleen de rechten van een kind betekenen weinig voor deze politica, ook vindt ze dat er ‘een mentaliteitsverandering bij alle betrokkenen’ moet komen (…) want “veel ouders zijn in een consumentenrol terechtgekomen.”

Wáren die ouders maar echte consumenten, denk ik wel eens, want die zouden onmiddellijk de minister en haar kostbare kaste afschaffen en het onderwijs terugbrengen tot de kern. De overgrote meerderheid der scholieren zou via de vrije markt ongetwijfeld beter les krijgen dan nu, in waarschijnlijk minder dan 900 uren per jaar en nog tegen veel lagere kosten ook.

DF

Tags:     democratuur   |   spilzucht   |   verzet   |   vrijheid