“He thought of all the living species that train their young in the art of survival, the cats who teach their kittens to hunt, the birds who spend such strident efforts on teaching their fledglings to fly – yet man, whose tool of survival is the mind, does not merely fail to teach a child to think, but devotes the child’s education to the purpose of destroying his brain, of convincing him that thought is futile and evil, before he has started to think.” ~ Ayn Rand, ‘Atlas Shrugged’, p 923 (1957)

Op de middelbare school krijgen leerlingen vanaf de derde klas het vak Economie voorgeschoteld en daarin tref je soms opmerkelijke ideeën aan.

Zo zie ik regelmatig scholieren worstelen met het prisoner’s dilemma, een thema dat sinds enige tijd stevig in het curriculum zit verankerd. Het idee is dat er collectieve goederen bestaan die alleen de staat kan leveren en dus gefinancierd moeten worden uit belastingen en/of premies. De bevolking betaalt gedwongen hieraan mee, want anders zou het percentage free-riders (mee-lifters) te hoog zijn en worden de kosten voor de rest ondraaglijk.

Het leren over dit ‘gevangenendilemma‘ bereid scholieren voor op hun latere rol als belastingbetaler maar daar stopt de indoctrinatie niet.

Zo kwam ik vorig jaar al in een methode Economie het idee tegen dat werknemers ‘beter af’ zijn met collectieve dwang, ofwel een verplicht lidmaatschap van de vakbond. De gedachte erachter is dat men in georganiseerd verband een betere onderhandelingspositie heeft ten opzichte van de werkgever dan als individu en dus een hogere gemiddelde loonstijging kan afdwingen. Gister ontdekte in een andere methode (‘lesbrief’) voor dit vak dat arbeiders die geen lid van de vakbond zijn zelfs ‘parasitair gedrag’ vertonen.

Het idee van de klassenstrijd wordt dus al op jonge leeftijd in de kinderhoofdjes gepropt, maar natuurlijk zonder dat de makers van de methoden hier openlijk voor uitkomen. Het lesmateriaal wordt gepresenteerd als een soort uittreksel van de wetenschap en zo vat de overgrote meerderheid der jeugd dit ongetwijfeld ook op.

De gedachte dat ‘de arbeider’ misschien een vrij individu is lees je nergens. Misschien is de werknemer gewoon blij dat ‘ie werk heeft en voelt hij of zij er niks voor om via ‘collectieve actie’ zijn werkgever onder druk te zetten. Wellicht is de arbeider zelfs dermate individualistisch dat hij het CAO-systeem onrechtvaardig vindt, omdat iedereen er via zo’n collectieve overeenkomst evenveel op vooruit gaat in plaats van dat per individu beoordeeld wordt. Of vreest de arbeider dat een loonsverhoging de concurrentiepositie van zijn bedrijf verslechtert of zelfs inflatie aanwakkert, wie zal het zeggen?

Helaas volgen de bedenkers van lesmethoden noodgedwongen de richtlijnen van het Ministerie van Onderwijs inzake de examens en zolang deze bureaucratie gevuld is met socialisten zal weinig veranderen in Nederland.

DF

Gerelateerd:

Symptoombestrijding in het onderwijs

Vreemd onderzoek door de overheid

Private ‘bamboe-scholen’ in Nepal

~ NRC-Next 28/6/2012 ~

Mijn educatie-dilemma op de middelbare school

Onderwijs breekt intelligentie van jongeren

Plagiaat door scholieren

Zeilmeisje Laura ontsnapt!

Affaire Diederik Stapel slechts topje van ijsberg

Logica van een kind: minimum- en maximumprijzen

Staat heeft geen recht van preken

Tolstoj over onderwijs & het kind: citaten Jasnaja Poljana

Tags:     Ayn Rand   |   belasting   |   ideologie   |   kind   |   propaganda   |   taal   |   vrijheid