“Ja maar David”, zegt mijn goede vriend M., “ik denk toch echt dat zonder de staat gebieden als Amsterdam Zuid-Oost er qua leefbaarheid niet op vooruit zouden gaan, eerder het omkeerde: er zal chaos ontstaan.”

De grondigheid waarmee sommige mythen zijn verankerd in ons collectief bewustzijn doet vermoeden dat het nog geruime tijd zal duren alvorens een meer rationele benadering wortel zal schieten. Voorlopig heerst Orwells ‘oorlog = vrede’ nog volop.

~ in De Pijp ~

Want waar ontstaat nu eigenlijk die wanorde? Wie faciliteert de corruptie en de verloedering? Welke organisaties bieden de mogelijkheid per persoon bijvoorbeeld maandelijks ruim 8.000 euro bij elkaar te frauderen uit de verzorgingsstaat (en anderen vele tienduizenden), of verstrekt subsidies aan het Kwakoe Festival waar sinds mensenheugenis van de boekhouding geen moer klopt?

Waarom verdient een dertigjarige vakkenvuller netto misschien een kwart van iemand die sinds zijn studie communicatiewetenschappen een beetje uit een raam staart op een ministerie?  Wie beloont de bankiers voor hun wanbeleid met (tientallen?) miljarden euro’s belastinggeld? Hoezo eist de overheid van werkende burgers cumulatief zo’n 60 procent belasting en van multinationals en zeer riant betaalde Europese ambtenaren bijna niets? Van waar heeft de gemeente Amsterdam wel geld voor de plaatsing van irritante hekken bij tramhaltes maar moest theater De Engelenbak dicht? Waarom verdwijnt iemand die een waxinelichtje gooit naar een koets meer dan een jaar achter tralies, maar loopt de monsterlijke pooier Saban Baran na enkele maandjes de cel uit net zoals de persoon verantwoordelijk voor de dood van cabaretière Floor van der Wal? Hoe is het mogelijk dat ambtenaren en politici straffeloos kunnen liegen over wat zij met onze belangen en fondsen doen?

Frédéric Bastiat en de natuurlijke orde

In het boekje ‘De Wet’ uit 1850 legt de Fransman Frédéric Bastiat uit dat een staat zich eigenlijk alleen bezig moet houden met zaken die men niet zelf kan organiseren. Voor Bastiat symboliseert een ideale overheid het collectieve recht op zelfverdediging, uitgeoefend door een vrijwillige vereniging van individuen. Zijn grote vrees is dat staten zich in economische en sociale verhoudingen gaan mengen middels regulering, subsidies en verboden.

Binnen dit wereldbeeld is er een ‘natuurlijke orde’ zoals die in vrijwel iedere samenleving bestaat. Deze wordt gevormd door miljoenen individuen die op de meest diverse wijzen onderlinge banden onderhouden. Werkgever en werknemer, klant en winkelier, straatschoffies en de wijkagent, een rijke tante die een neef enkele euro’s toestopt als hij haar auto wast, en zo voorts.

Als – zoals in Nederland – de overheid en semi-overheden in zijn kielzog beleid in toenemende mate baseren op ‘nivellering’ (het verkleinen van de relatieve verschillen tussen hoge en lage inkomens) raakt deze natuurlijke orde ernstig verstoord. Oorzaak is de – meestal onuitgesproken – opvatting dat ambtenaren beter in staat zouden zijn geld te ‘herverdelen’ dan de mensen die het oorspronkelijk verdienden. Alsof iemand die niet weet hoe meerwaarde ontstaat meer inzicht heeft in een verstandige wijze van besteding.

Zo’n 400 jaar geleden had Nederland een kleine overheid die het mogelijk maakte dat productieve mensen hun ding konden konden. Een tijd lang was De Republiek een wereldmacht die beroemde wetenschappers, kunstenaars en juristen voortbracht.

Inmiddels glijdt het land af richting Derde Wereld terwijl grote delen daarvan welvarend worden en moderniseren. De regering doet aan intensieve menshouderij, want een steeds grotere groep parasieten dient gevoed!

Ondernemer Alfons Borm heeft het spelletje inmiddels door en gooide de handdoek in de ring. Binnenkort verschijnt zijn boek, dus wellicht is eindelijk een nieuwe ‘Pim’ ontwaakt …

DF

Gerelateerd:

Waarom zulke hoge belastingen in NL?

Tags:     Amsterdam   |   Ayn Rand   |   bankwezen   |   belasting   |   bureaucraat   |   corrupt   |   democratuur   |   ideologie   |   Orwell   |   spilzucht   |   vrijheid