Toen ik gister voor de 83ste maal dit jaar bemerkte dat een der tramhaltes op het Roelof Hartplein verbouwd werd besloot ik enkele foto’s te maken.

Tegels werden gezaagd, paaltjes ingegraven, tijdelijke hekken vervangen door grondiger constructies … het kost de Gemeente een paar ton per halte, maar daarna is degene die wacht op een tram of net uitstapt hermetisch afgesloten van automobilisten op het soms drukke plein.

Terwijl ik de foto’s schiet raak ik in gesprek met een van de bouwvakkers, die naast me komt staan met zijn hamer.

“Kunt u er misschien voor zorgen dat er nog een rand overblijft zodat je er langs kan?”, vraag ik beleefd.

Zijn maat zaagt gewoon door dus versta ik de man maar half.

“Nee meneer, dat zal niet gaan. Het is juist de bedoeling dat er niemand meer langs kan, wegens de veiligheid. Zo kan er geen kind meer tussendoor vallen”, verklaart hij. “In Amsterdam deden we de laatste tijd al zo’n 17.000 van zulke aanpassingen.”

Het motief ‘veiligheid’ vermoedde ik al, ook al geeft de man toe dat – voor zover hij weet – er nooit op zo’n wijze een ongeluk plaatshad in deze stad.

Maar als ná de aanpassingen het aantal slachtoffers toeneemt, lijkt het me sterk als de Gemeente ons dit ook mededeelt.

DF

Gerelateerd:

‘Hekjes tramhaltes Roelof Hartplein, III‘

Tags:     Amsterdam   |   GVB   |   kind   |   vrijheid