Toen ik enkele nachten geleden graafwerkzaamheden bemerkte aan een tramhalte op het Roelof Hartplein dacht ik in eerste instantie dat het hekwerk gestolen werd door een horde Roemenen of studentenclub.

Het zag er met de vestjes en het zwaailicht immers verdacht officieel uit, dus twijfelde ik nog even erover om de politie in te schakelen maar uiteindelijk bleek het tamelijk onschuldig. Althans, het ging niet om metaaldiefstal maar om een aanpassing van de hekken die aan weerszijden het tramhokje flankeren.

Toen ik enkele dagen later de straat overstak van café Wildschut naar boekhandel Martyrium bemerkte ik het gevolg: de open ruimten waar je voorheen nog tussendoor kon glippen als short-cut bleken plots met solide ‘tussen-hekken’ afgegrendeld.

De tussenoplossing van tijdelijke, met ijzerdraad bevestigde hekjes had men afgezworen en in plaats daarvan was besloten tot een drastische afgrendeling. Voetgangers mogen nu nog slechts oversteken bij door stoplichten gereguleerde zebrapaden, waar taxi’s overigens zelden voor rood lijken te stoppen.

Er was dus geen ontsnappen meer aan, ik moest omlopen.

Ook in de boekwinkel begreep men weinig van de nieuwe hekken. Men herinnerde zich in elk geval geen ongeluk dat zo’n hek had kunnen verhinderen en verder leverde de constructie vooral overlast op.

Begrijpen gemeentelijke bureaucraten niet dat hoe meer je reguleert en kanaliseert, des te minder mensen zelf na gaan denken?

Fietsen we straks echt verplicht met helm en elleboogbeschermers terwijl de gemiddelde analfabete taxipooier hier onverzekerd met 70 km p/u straffeloos over trambanen flitst, met ‘t witte poeder nog vers onder de neus?

DF

Gerelateerd:

‘Hekjes tramhaltes Roelof Hartplein, II‘

‘Hekjes tramhaltes Roelof Hartplein‘

‘‘Republiek Amsterdam’: kameleon der stickers‘

‘De ‘Taggart Tunnel’ van het GVB‘

Tags:     Amsterdam   |   bureaucraat   |   GVB   |   spilzucht   |   vrijheid