Het geweld door groepjes jongeren tegen joden en homo’s in Amsterdam wordt vaak gepresenteerd als een op zichzelf staand probleem. Dit is echter een onjuiste of op z’n minst onvolledige voorstelling van zaken.

Een ieder die zich na een uur of elf ‘s avonds nog op straat waagt in de ooit vrije en redelijk veilige stad kan niet anders dan bemerken dat pleinen, parken en straten beheerst worden door agressieve groepen hangjongeren, veelal van Marokkaanse komaf.

Aangezien de overheid bijzonder weinig tegen deze ‘straatterrorisjes’ onderneemt is uitgaan voor een fors deel van de Amsterdamse jeugd – zeker voor meisjes tot een jaar of 18 – een hachelijke onderneming geworden. Na hockeyfeesten in het Amsterdamse Bos of schoolfeesten in de binnenstad moeten brave scholieren zich veelal door een haag ‘bontkraagjes’ heen wurmen alvorens ze bij de plek arriveren waar hun scooters inmiddels gejat blijken, dan wel als bankje dienen voor de galbakken die helaas wél een gewillig oor vinden bij de autoriteiten als ze met z’n twintigen een disco niet binnenkomen. Discriminatie?

DF

Tags:     Amsterdam   |   integratie   |   overlast