Met enige regelmaat denk ik aan hem terug, aan Santiago Meza Lopez, ‘de stoofschotelmaker’. El Pozolero werd vernoemd naar een lokaal gerecht en verkreeg deze bijnaam door zijn werkzaamheden voor het Arellano Felix drugskartel in de Mexicaanse deelstaat Tijuana, totdat hij zo’n 2,5 jaar geleden werd gearresteerd. De beelden werden wereldwijd uitgezonden.

Lopez deed dienst als ‘lijkenopruimer’, een soort rauwe of haast industriële versie van ‘cleaner’ Winston Wolf. Slachtoffers van de bende loste hij op in baden met zuur, soms meer dan 30 per maand. Hiervoor ontving hij omgerekend zo’n 460 euro per week, voor lokale begrippen ongetwijfeld een vorstelijk salaris.

Soms visualiseer ik hem, met bijlen, kettingzagen en machetes lijken in stukken hakkend of roerend met een enorme lepel in zo’n bad. Een fles tequila op tafel en een Marlboro bungelend in z’n mondhoek. De berichtgeving over Lopez vormde voor mij in zekere zin het ‘hoogtepunt’ van alle gruwelen die ik vóór zijn arrestatie en sindsdien over Mexico las. Alle seriemoorden, massagraven, verkrachtingen en verminkingen die mij verder ter ore kwamen verbleekten bij mijn gedachten aan de ‘baan’ van deze man.

Voor zover ik weet vermoordde Lopez zélf niemand, dus het is niet onmogelijk dat de man binnen afzienbare tijd weer op vrije voeten verkeert.

DF

Gerelateerd:

‘Geweld Mexico als stripboek: Juan Solo’

‘Drive by shooting in Mexico‘

Tags:     bendes   |   horror   |   leip   |   Mexico