De Arabische Lente illustreert op diverse wijzen het verschijnsel dat biologen de ’wapenwedloop’ noemen.

Autoriteiten, rebellen, demonstranten en ‘hacktivisten‘ willen de worsteling om macht zo efficiënt mogelijk voeren, dus is permanente aanpassing aan nieuwe omstandigheden vereist. Om deze reden onderzoeken de gevreesde geheime diensten dagelijks blogs en sociale media op ongewenste berichtgeving, waarvoor tegenwoordig Amerikaanse en Europese software wordt ingekocht. Tegelijkertijd bedenken hackers van Anonymous manieren waarop lokale activisten hun foto’s, artikelen en filmpjes anoniem kunnen posten.

Hoe fascinerend en hoopgevend dergelijke ‘pogingen tot vrijheid’ van verdrukte individuen en groepen ook zijn moge, helaas hebben de autoriteiten vele gruwelijke machtsmiddelen tot hun beschikking en staat de regio bepaald niet bekend om zijn terughoudendheid daarmee.

CR-gas
Zo maakt de politie in Bahrein bij demonstraties volop gebruik van het relatief nieuwe ‘CR-gas’, dat ook in Egypte zou zijn ingezet. Volgens de autoriteiten is dit een soort traangas-plus, terwijl artsen het eerder als gifgas-light zien. Het zou zelfs cyanide of arsenicum bevatten, maar omdat labels op de nieuwe ‘traangas’-granaten ontbreken is het onmogelijk de herkomst te achterhalen, laat staan de precieze inhoud. De oppositie denkt dat bewust verborgen wordt welke stoffen men inzet en onderzoek ernaar is zelfs verboden door de staat, terwijl medische gevolgen ernstig lijken.

Activisten beweren dat er in Bahrein al 25 demonstranten overleden zijn door het gas, maar daar stopt het niet. Nu regelmatig gehele – sjiitische – wijken ‘s nacht met gifwolken bedekt worden, bestaan er steeds meer aanwijzingen dat het gas grote schade oplevert aan kinderen en ongeboren baby’s. Dit wordt versterkt doordat de politie de granaten ook in woonhuizen gebruikt, naar verluid juist tegen mensen die niet aan de protesten meedoen “om een wig te drijven tussen de demonstranten en de rest.”

De moderne geschiedenis van de regio verklaart de barbarij ten dele.

Na de ineenstorting van het Ottomaanse Rijk ontstond in het Midden Oosten de huidige indeling in staten. Met behulp van imperialistische manipulatie – ook wel ‘verdeel en heers’ genoemd – kwamen in veel landen en ‘emiraten‘ heersers aan de macht die maar beperkt steun genoten onder de bevolking. Dit werd versterkt doordat leiders als regel eerst de eigen familie en clan bevoordeelden, en meestal ook hun etnisch-religieuze gemeenschap lieten meeprofiteren van de machtsverdeling. De rest van de bevolking werd gemarginaliseerd en vaak zelfs op uiterst ‘onmenselijke’ wijze behandeld. Zolang echter dictators de stroom olie en andere “westerse belangen” niet schaadden, konden zij intern ongehinderd hun gang gaan. Onvermijdelijk leidde deze situatie tot grootschalig machtsmisbruik en scherpe maatschappelijke tegenstellingen.

Sebnem Korur Fincanci
Omdat zij doorgaans behoren tot het volksdeel waarvan het regime iets te vrezen heeft, is er voor demonstranten en activisten in de Arabische wereld zelden sprake van serieuze juridische bescherming. In Bahrein lopen kinderen die in de buurt van demonstraties komen vanaf hun dertiende levensjaar het risico door de politie gemarteld te worden en zelfs psychiatrische patiënten ontsnappen niet aan de sadistische ambtenaren.

De schizofrene Yousef Mowali, bijvoorbeeld, kwam na “arrestatie” aan zijn eind met behulp van stroomstoten en andere gruwelen. De autoriteiten beweerden echter dat hij was verdronken en het verzoek tot een onafhankelijk onderzoek werd geweigerd. Zonder de uiterst moedige Sebnem Korur Fincanci, medewerkster van de International Rehabilitation Council for Torture Victims (IRCT), was de doodsoorzaak zelfs onbekend gebleven. Op een toeristenvisum smokkelde zij zichzelf het land in waarna de geheime autopsie kon worden verricht.

Yousef had overigens niets te maken met demonstraties en politiek, dus het lijkt er sterk op dat in dergelijke landen de functie van het martelen zich heeft ontkoppeld van het traditionele doel: informatie inwinnen. Misschien wordt wreedheid na verloop van tijd een soort verslaving.

‘horror-stoelen’
Bahrein is echter bij lange na niet het ergst in dit opzicht. Zo zijn alleen al uit Syrië drie verschillende typen ‘horror-stoel’ bekend. De meest primitieve ervan is aan de binnenkant bekleed met spijkers, maar nog beruchter is de abd al aswad (‘de zwarte slaaf’). De “verdachte” wordt dan met zijn armen en benen vastgebonden op een stoel met onderin een gat. Daar doorheen past een gloeiend hete spies die langzaam in hem of haar draait. Nieuwer is de ‘Duitse stoel’ (of ‘Nazi-stoel’). Dit martel-meubel bestaat uit onafhankelijk van elkaar bewegende delen, die ledematen en ruggen van de erop vastgesnoerde gevangenen langzaam breken.

Regimes die na de Arabische Lente kwamen bovendrijven zijn overigens niet per se beschaafder dan hun dictatoriale voorgangers. Het was natuurlijk te verwachten dat er wraak genomen zou worden op Khadaffi, maar daar stopten de nieuwe Libische machthebbers bepaald niet. Het massale gemartel in gevangenissen – vooral gericht tegen Afrikanen – deed Artsen Zonder Grenzen er zelfs zijn mensen terugtrekken omdat ze zich ‘medeplichtig’ voelden: “Je naait een gevangene dicht en diezelfde avond gaan ze gewoon weer met hem verder.”

DF

Gerelateerd:

Nieuwe martelmethode in Wit-Rusland

Politie op de vlucht in Egypte!

Tags:     007   |   Arabische Lente   |   folteren   |   gevangenis   |   horror   |   politie   |   Syrië   |   terreur   |   verzet   |   vrijheid   |   wapen