Een jaar geleden bracht het Zuid-Afrikaanse bedrijf ‘Nando’s Chicken’ een geniale reclame uit, genaamd de “Last Dictator Standing”. Het nauwelijks een minuut durende filmpje toont – begeleid door het liedje ‘Those were the days’ – een somber ogende Robert Mugabe die aan het hannesen is met naambordjes aan een grote doch lege eettafel. De Zimbabwaanse dictator mist al zijn vrienden die ooit alleenheerser waren in diverse delen van de wereld maar inmiddels zijn overleden, afgezet of gedood …

… tot plots Muammar Khadaffi, de voormalige potentaat van Libië, hem van achteren besluipt. Er ontstaat nu een vrolijk watergevecht dat wordt gevolgd door karaoke met Mao, een ‘sneeuw-engelen-spel’ op het strand met Sadam Hoessein, een schommel-sessie met de leider van het Apartheidsregime Botha en een ritje op een tank met de Oegandese dictator Idi Amin Dada.

De moraal van het verhaal is dat je nooit meer alleen hoeft te dineren als je maar een 6-pack maaltijd van Nando’s in huis hebt.

Helaas voor het vleesbedrijf was Mugabe not amused en werd de Zimbabwaanse franchise van het bedrijf al snel vrij ernstig bedreigd, waarna men de reclame uit de lucht haalde. Zuid-Afrika is een der weinige landen op het continent waar grappen over de president je niet automatisch in de cel doen belanden. Journalist Gus Silber zei erover dat “het werkelijke gedrag van Zuid-Afrikaanse politici nauwelijks door satire is te verslaan”.

DF

Gerelateerd:

‘Partij tegen de Burger: de kiezer kan dood neervallen’

‘Leningrad verbiedt opblaaspoppen-race’

‘Waarom ik niet stem 3’

‘Media-vrouw Rusland parodieert inval politie’

‘Russische priester Kirill krijgt Zilveren Schoen’

‘Russische humor over corruptie’

‘Marmolak: Iraanse censuur geniaal omzeild’

Tags:     censuur   |   humor   |   meningsuiting   |   reclame   |   vrijheid   |   Zuid-Afrika