Schade aan eigendommen die vervolgens hersteld dient te worden, is bevorderlijk voor de welvaart. Je gooit een winkelruit in, de winkelier belt een ramenzetter die daardoor inkomen verwerft en vervolgens zelf weer bestedingen met dit geld doet, hetgeen de totale hoeveelheid verkopen doet stijgen, waardoor de economie groeit.

Het is wellicht een der meest idiote ideeën die er bestaat, maar deze gedachte heeft vooral in de politieke economie opmerkelijk veel aanhangers. De Franse filosoof Frédéric Bastiat schreef er zijn beroemde essay Ce qu’on voit et ce qu’on ne voit pas (Wat men ziet, en wat men niet ziet, 1850) over en maakte korte metten met ‘rijkdom’ die zo’n gebroken ruit oplevert (video).

Immers, de middelen die nu gebruikt moeten worden voor herstelwerkzaamheden kan de winkelier niet inzetten voor een nieuwe vloer of toonbank. In plaats van een ruit én een toonbank heeft hij nu alleen het eerste, waarvoor hij extra moest betalen door de daad van vandalisme.

Het Groningse bureau E & E Advies verdiepte zich waarschijnlijk nooit in deze economische theorie en stelt in De Telegraaf dat het herstel van de aardbevingsschade in Noord-Groningen “een forse economische impuls oplevert voor de regio”. De achterlijkheid regeert ons land voorlopig en daar varen de hogepriesters der domheid wel bij.

DF

Tags:     ideologie