Niet zelden is het fotograferen van stickers een ietwat precaire aangelegenheid.

Zo word je in de van straatkunst vergeven hoerenbuurt rond het Oudekerksplein non-stop quasi-onopvallend op de voet gevolgd door handlangers van pooiers.

Net als veel dames van lichte zeden worden zij kennelijk nogal nerveus van het idee dat een van hen gekiekt wordt, want ook vrouwen die hun lichaam vanachter het raam verkopen hebben nu eenmaal recht op privacy.

Elders in Amsterdam loop je weliswaar niet het risico op een gevecht met een hoer dan wel een aframmeling door een horde loverboys, maar desalniettemin krijg ik met grote regelmaat meewarige blikken toegeworpen.

Stickers zijn immers veelal bevestigd op palen, achterkanten van verkeersborden, regenpijpen, elektrokastjes en andere plekken waar Amsterdammers en zeker de toeristen die het stadscentrum bezoeken in de regel geen oog voor hebben.

Met enige regelmaat moet ik over rijen fietsen of scooters heen leunen om de straatkunst te fotograferen of zelfs op randjes en muren klimmen om de kunstwerkjes op de gevoelige plaat te kunnen vastleggen, hetgeen velen een nogal bedenkelijke bezigheid lijken te vinden.

Gezien de wereldwijde reputatie van Amsterdam als een in drugsdampen gedrenkte half open inrichting zullen toeristen in het algemeen de persoon die stickers fotografeert vermoedelijk beschouwen als een van de vele duizenden dorpsgekken die dit stadje rijk is.

Daarom begon ik uit lichte gene enkele malen zo’n toerist mijn fascinatie te verklaren, maar tot nu toe kwam ik zelden verder dan de halve zin:

“I’m not really insane or something, it’s just that I enjoy discovering stickers so much and …”, waarna de buitenlandse bezoeker van ‘s lands hoofdstad zich doorgaans haastig uit de voeten maakt alvorens ik me kan ontkleden om de argeloze buitenlander vervolgens met bijtwonden te overdekken.

schepseltje met hoed, vraagteken-oog & sceptische blik
Aanzienlijk minder gênant is het als de straatkunst zélf je met enige scepsis lijkt te aanschouwen.

Toen ik begon met het fotograferen van stickers viel me dat al op bij zwijn ‘Veka Vek‘, maar inmiddels ontdekte ik een schepsel dat met dit big kan wedijveren daar waar het aankomt op ‘sceptisch terugkijken’ vanaf de afbeelding.

Tot nu toe vond ik zo’n 15 verschillende stickers van dit wezentje, allen duidelijk voortgebracht door dezelfde artistiekeling.

Het ene oog van dit figuurtje is altijd groter dan het andere en soms is er een vraagteken in geplaatst. Armpjes en vingers wijzen allerlei kanten op of zijn over elkaar gevouwen en zo nu en dan draagt het poppetje een pet of hoed.

Over een eventuele ‘diepere betekenis’ achter de sticker heb ik geen flauw idee, net als over de naam van dit logo dat je voornamelijk in de binnenstad aantreft. Een verrijking voor de Amsterdamse street-art scene vind ik het zonder meer, hoe idioot het schepseltje me wellicht ook vinden moge.

DF

Gerelateerd:

‘‘Obey Giant’ stickers: de worstelaar van Shepard Fairey‘

‘Sticker van de dag: ‘Hosselaer 220 volt energy drink’‘

‘‘See no evil’-sticker – 3 wise monkeys‘

Tags:     Amsterdam   |   sticker